ผลการค้นหา

เสียเที่ยว

หมายถึงก. เดินทางไปหรือมาแล้วไม่ได้ผลตามที่คาดหวังไว้ เช่น เดินทางไปหาเพื่อนแล้วไม่พบ เสียเที่ยวเปล่า.

จรก

หมายถึง[จะรก] น. ผู้เที่ยวไป, ผู้เดินไป. (ป., ส.).

หมาขี้เรื้อน

หมายถึง(สำ) น. คนที่น่ารังเกียจ ไม่ควรคบหาสมาคมด้วย (ใช้กล่าวถึงผู้อื่นด้วยความดูถูกเหยียดหยาม).

เส็ง

หมายถึง(กลอน) ว. พาลเกะกะ.

รชนีจร

หมายถึง[-จอน] น. ผู้เที่ยวไปกลางคืน; รากษส. (ส.).

หมากัดอย่ากัดตอบ

หมายถึง(สำ) ก. อย่าลดตัวลงไปต่อสู้หรือต่อปากต่อคำกับคนพาลหรือคนที่มีศักดิ์ต่ำกว่า.

ซัดเซ

หมายถึงก. เที่ยวไปไม่เป็นตำแหน่งแห่งที่.

คบค้า,คบค้าสมาคม

หมายถึงก. ไปมาหาสู่เข้าเป็นพวกเดียวกัน, คบหา ก็ว่า.

วเนจร

หมายถึง[วะเนจอน] น. คนเที่ยวป่า, พรานป่า. ก. เที่ยวไปในป่า. (ป., ส.).

เกเร

หมายถึงว. เกกมะเหรก, มีนิสัยเป็นพาล ชอบแกล้งชอบรังแกและเอาเปรียบเขา, มักใช้เข้าคู่กับคำ พาล เป็น พาลเกเร.

ภิกษาจาร

หมายถึงน. การเที่ยวขอ, การเที่ยวขออาหาร. (ส.; ป. ภิกฺขาจาร).

สาระโกก

หมายถึงว. โกงเกะกะเกเร, เป็นพาล.