ผลการค้นหา

ตะแหมะแขะ

หมายถึง[-แหฺมะ-] ว. ใช้ประกอบคำ เตี้ย หมายความว่า เตี้ยผิดส่วน.

ตะแหลนแป๋น

หมายถึง[-แหฺลน-] ว. ใช้ประกอบคำ แบน หมายความว่า แบนผิดส่วน.

โทษ,โทษ-

หมายถึง[โทด, โทดสะ-] น. ความไม่ดี, ความชั่ว, เช่น โทษแห่งความเกียจคร้าน, ความผิด เช่น กล่าวโทษ, ผลแห่งความผิดที่ต้องรับ เช่น ถูกลงโทษ, ผลร้าย เช่น ยาเสพติดให้โทษ. ก. อ้างเอาความผิดให้ เช่น อย่าโทษเด็กเลย. (ส.; ป. โทส).

ปากโป้ง

หมายถึงก. ชอบพูดเปิดเผยสิ่งที่ไม่สมควรออกมาโดยไม่คำนึงถึงความผิดพลาดเสียหาย.

ภาพลวงตา

หมายถึงน. ภาพที่ปรากฏให้เห็นผิดไปจากความเป็นจริง เช่น เห็นพยับแดดเป็นนํ้า เห็นเชือกเป็นงู.

หน็อยแน่

หมายถึงว. คำที่เปล่งออกมาเมื่อไม่พอใจหรือผิดหวัง เช่น หน็อยแน่ ! ทำผิดแล้วยังจะอวดดีอีก.

ตอแหล

หมายถึง[-แหฺล] ว. เรียกต้นไม้ที่ให้ผลเร็วผิดปรกติ เช่น มะเขือตอแหล.

วิญญูชน

หมายถึง(กฎ) น. บุคคลผู้รู้ผิดรู้ชอบตามปรกติ.

วิโลม

หมายถึงว. ย้อนขน, ทวนกลับ, ผิดธรรมดา. (ป., ส.).

สู้หน้า

หมายถึงก. รอหน้า, เผชิญหน้า, เช่น เขาทำผิด เลยไม่กล้าสู้หน้าฉัน.

จับผิด

หมายถึงก. จับความผิดของผู้อื่น, สรรหาเอาผิดจนได้.

ตะแก,ตะแก่

หมายถึงน. ตัวแก เช่น ตะแก่เสียจริตผิดแล้วเหวย. (สังข์ทอง).