ผลการค้นหา

พนาศรัย

หมายถึงน. ผู้อยู่ป่า. (ส. วนาศฺรย).

ควายโทน

หมายถึงน. ควายป่าที่แตกฝูงออกมาอยู่ตามลำพัง.

สณฑ์

หมายถึง(แบบ) น. ชัฏ, ดง, ที่รก, ที่ทึบ. (ป. สณฺฑ; ส. ษณฺฑ).

สิงสาราสัตว์

หมายถึงน. สัตว์ต่าง ๆ มักหมายถึงสัตว์ป่า เช่น ในป่าใหญ่มีสิงสาราสัตว์นานาชนิด.

วนานต์

หมายถึงน. ชายป่า. (ป., ส.).

ป่าช้า

หมายถึงน. ป่าหรือที่ซึ่งจัดไว้เป็นที่ฝังหรือเผาศพ.

พนโคจร

หมายถึง[พะนะโคจอน] น. ชาวป่า, พรานป่า. (ส. วนโคจร).

สันมือ

หมายถึงน. ส่วนข้างฝ่ามือด้านนิ้วก้อย เช่น สับด้วยสันมือ.

บุคคลนิติสมมติ

หมายถึง[บุกคนนิติสมมด] (กฎ; เลิก) น. นิติบุคคล.

ฟันฝ่า

หมายถึงก. บุกตะลุยสิ่งที่ต้านทานเข้าไป, ผจญสิ่งที่ขัดขวาง.

บุกบัน,บุกบั่น

หมายถึงก. ฝ่าไปโดยไม่ท้อถอย เช่น เข้าโรมรุกบุกบันฟันแทง. (อิเหนา).

พนวาสี

หมายถึง[พะนะ-] น. ผู้อยู่ป่า, ฤษี. ว. ซึ่งอยู่ในป่า. (ป., ส. วนวาสี).