ผลการค้นหา

พนา

หมายถึงน. ป่า, พง, ดง, (มาจาก พน เติมสระอา เช่น พนาดร = ป่าสูง พนาสณฑ์, พนาสัณฑ์ = แนวป่า, ราวป่า).

วนภู,วนภูมิ

หมายถึงน. แถบป่า, แถวป่า. (ป., ส.).

ป่าสูง

หมายถึงน. ป่าที่อยู่ในที่สูงขึ้นไป.

ดาล

หมายถึงก. เกิดขึ้น, เป็นขึ้น, มีขึ้น. น. พื้น, ฝ่า (ใช้แก่มือหรือเท้า) เช่น ดาลได ว่า ฝ่ามือ ดาลเชิง ว่า ฝ่าเท้า. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).

เผือน

หมายถึง(กลอน) น. ป่า.

ไพรวัน

หมายถึงน. ป่าไม้.

ถเมินไพร

หมายถึงน. พรานป่า.

วนาวาส

หมายถึงน. ที่อยู่ในป่า. (ส.).

ป่าระนาม

หมายถึงน. ป่าที่มีนํ้าฉำแฉะ.

อารัญ

หมายถึงว. อยู่ในป่า, มีในป่า. (ป. อารญฺ; ส. อารณฺย).

บากบั่น

หมายถึงก. พากเพียร, ตั้งหน้าฝ่าความยากลำบาก.

ผันหม้อ

หมายถึงก. ดงข้าว คือ ทำข้าวให้ระอุ.