ผลการค้นหา

ประเท้า

หมายถึงก. กิริยาที่ผู้รำใช้ส่วนหน้าของฝ่าเท้าแตะพื้นและยกขึ้นทันที, เป็นท่ารำท่าหนึ่ง.

วนัส,วนัส-

หมายถึง[วะนัด, วะนัดสะ-] น. ป่า. (ส.; ป. วน).

ถาง

หมายถึงก. ใช้มีดเป็นต้นฟันให้เตียน เช่น ถางหญ้า ถางป่า.

ทเมิน

หมายถึง[ทะ-] น. พวก, ทหาร, เหล่า, พรานป่า. (ข. เถฺมิร).

นิษาท

หมายถึง(แบบ) น. พรานป่า, เงาะป่า; ชาวประมง; โจร. (ส.; ป. เนสาท).

ป่าใส

หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ป่าไม้อ่อน, ป่าซึ่งได้ถางทำไร่มาแล้ว และมีไม้รุ่นใหม่เกิดขึ้น ซึ่งโดยมากมักเป็นไม้ชนิดขึ้นเร็ว เนื้อไม่ใคร่แข็ง.

ทะลวง

หมายถึงก. ทำให้เป็นช่องทะลุ เช่น ทะลวงปล้องไม้ไผ่, ทำให้เป็นทางหรือเป็นช่องทะลุเข้าไป เช่น ทะลวงฟัน บุกทะลวง.

แสม

หมายถึง[สะแหฺม] น. ชื่อปูหลายชนิดในสกุล Neoepisesarma วงศ์ Grapsidae อยู่ตามป่าแสม.

ระหง

หมายถึงว. สูงโปร่ง เช่น ป่าระหง, สูงสะโอดสะอง เช่น รูปร่างระหง คอระหง.

สมุน

หมายถึง[สะหฺมุน] น. หมอทำพิธีเบิกไพรเพื่อป้องกันภัยในป่า.

ไม้ญี่ปุ่น

หมายถึงน. ไม้ดัดแบบหนึ่งที่มีหุ่นย่อมาจากธรรมชาติของต้นไม้ในป่าไม่มีการแต่งช่อหรือพุ่มใบ.

ตีบ

หมายถึงน. ชื่อกล้วยพันธุ์หนึ่งซึ่งพัฒนามาจากลูกผสมระหว่างกล้วยป่ากับกล้วยตานี.