ผลการค้นหา

คน

หมายถึงน. มนุษย์.

คน

หมายถึงก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ ให้เข้ากัน.

โลกสถิติ

หมายถึง[โลกะ-] น. ความเป็นอยู่ของโลก. (ส.).

ปหาร

หมายถึง[ปะ-] น. ประหาร. (ป.; ส. ปฺรหาร).

โลกธาดา

หมายถึง[โลกกะ-] น. พระผู้สร้างโลก. (ส. โลกธาตฺฤ).

โลเกศ

หมายถึงน. ผู้เป็นใหญ่ในโลก, จอมโลก. (ส.; ป. โลเกส).

หลาย

หมายถึงว. มาก, บางทีใช้คู่กับคำ มาก เป็น มากหลาย.

ดีร้าย

หมายถึงว. ชะรอย, บางที, เช่น ดีร้ายของนี้จะขโมยเขามา.

ภูวนตรัย,ภูวนัตตรัย

หมายถึงน. โลกสาม. (ส.).

โลกุตร

หมายถึง[โลกุดตะระ] ว. เหนือโลก, พ้นวิสัยของโลก, เช่น โลกุตรธรรม เรื่องโลกุตระ.

โลกย์,โลกยะ,โลกัย

หมายถึงว. ของโลก. (ส. โลกฺย).

มนุษย์อวกาศ

หมายถึงน. คนที่ฝึกจนมีความชำนาญเพื่อเดินทางออกนอกบรรยากาศของโลก.