ผลการค้นหา

พร้างัดปากไม่ออก

หมายถึง(สำ) ว. นิ่ง, ไม่ค่อยพูด, พร้าคัดปากไม่ออก ก็ว่า.

กระสับกระส่าย

หมายถึงว. เร่าร้อนใจทนนิ่งเป็นปรกติไม่ได้, กระวนกระวาย, ทุรนทุราย.

ตะลึง

หมายถึงก. อาการที่ชะงักงันนิ่งอึ้งไปชั่วขณะหนึ่งเพราะคาดไม่ถึง.

สถาปนียพยากรณ์

หมายถึง[-นียะ-] น. การจำแนกธรรมหรือพยากรณ์ปัญหาธรรมโดยอาการนิ่ง.

สถาปนียวาที

หมายถึง[-นียะ-] น. ผู้จำแนกธรรมหรือพยากรณ์ปัญหาธรรมโดยการนิ่ง.

ดอกพิกุลร่วง

หมายถึง(สำ) เรียกอาการที่นิ่งไม่พูดว่า กลัวดอกพิกุลจะร่วง.

เงียบ ๆ

หมายถึงว. ไม่มีเสียงเอะอะ เช่น นั่งทำงานเงียบ ๆ, ไม่เอิกเกริกอื้ออึง เช่น ทำอย่างเงียบ ๆ; นิ่งไม่พูดจา, ไม่ทำเสียงเอะอะโวยวายหรืออื้ออึง, เช่น เขาเป็นคนเงียบ ๆ.

ผุดลุกผุดนั่ง

หมายถึงก. เดี๋ยวลุกเดี๋ยวนั่ง, มีอาการลุกลนนั่งนิ่งไม่ได้นาน.

ขวนขวาย

หมายถึง[-ขฺวาย] ก. หมั่นเสาะแสวงหาเพิ่มเติมโดยไม่ยอมอยู่นิ่ง, ขวายขวน ก็ว่า.

แอ้งแม้ง

หมายถึง(ปาก) ว. อาการที่นอนนิ่งอยู่กับที่เพราะหมดกำลังเป็นต้น ในคำว่า นอนแอ้งแม้ง.

ดุษณี,ดุษณีภาพ

หมายถึง[ดุดสะนี-] น. อาการนิ่งซึ่งแสดงถึงการยอมรับ. (ส. ตุษฺณีมฺ; ป. ตุณฺหี).

อ้ำอึ้ง

หมายถึงก. นิ่งอั้นไม่ยอมพูด, พูดไม่ออกด้วยจนใจหรือจนปัญญา, ไม่รู้จะพูดอะไร.