ตัวกรองผลการค้นหา
หยั่วเมือง
หมายถึง(โบ) ว. คำเรียกพระสนมเอกครั้งโบราณว่า แม่หยั่วเมือง, เขียนว่า อยั่วเมือง หรือ ยั่วเมือง ก็มี.
นาคร
หมายถึง[นาคอน] น. ชาวนคร, ชาวกรุง. (ป., ส.).
เสียงเลื้อน
หมายถึง(โบ) น. เสียงอ่านหรือสวดทำนองเสนาะ เช่น เสียงเลื้อนเสียงขับ. (จารึกพ่อขุนรามคำแหง).
วยัมหะ
หมายถึงน. วิมาน, ฟ้า, เมืองสวรรค์. (ป. วฺยมฺห).
อินทขีล
หมายถึง[-ทะขีน] น. เสาหรือหลักหน้าประตูเมือง, หลักเมือง, เสาเขื่อน. (ป.; ส. อินฺทฺร + กีล).
พ่อเจ้า
หมายถึงส. คำเรียกพ่อเมืองหรือเจ้าผู้ครองนคร, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
ลงกา
หมายถึงน. ชื่อเมืองของทศกัณฐ์ในเรื่องรามเกียรติ์.
นำเที่ยว
หมายถึงก. พาเที่ยวชมบ้านชมเมือง.
ลูกหลวง
หมายถึงน. ลูกของพระเจ้าแผ่นดิน; (โบ) เรียกเมืองเอกที่พระโอรสของพระเจ้าแผ่นดินไปครองว่า เมืองลูกหลวง.
คู
หมายถึงน. ร่องนํ้าที่ขุดขึ้นเพื่อชักน้ำหรือเก็บนํ้าไว้ใช้เป็นต้น เช่น คูสวน, ร่องน้ำที่ขุดขึ้นเพื่อเป็นเครื่องกีดขวางป้องกันที่นอกกำแพงเมือง เช่น คูเมือง.
กระเหน็จ
หมายถึง(โบ) น. วิธี, อย่าง, อุบาย, เช่น กลกระเหน็จต่าง ๆ. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์).
โกษย
หมายถึง[โกไส] (โบ) น. โกไสย เช่น ผ้าแพรทองโกษย. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์).