ผลการค้นหา

แพน

หมายถึงก. แผ่ออก, กระจายออกไป, เช่น นกยูงแพนหาง นกพิราบแพนหาง. น. หางนกบางชนิดที่แผ่ออกไปเป็นแผ่น เช่น แพนหางนกยูง แพนหางนกพิราบ, สิ่งอื่นที่มีลักษณะเป็นแผ่นคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น แพนสำหรับคัดท้ายแพซุง.

ร่ายไม้

หมายถึงก. เร่เตร่ไปเป็นจังหวะตามกิ่งไม้ เช่น นกร่ายไม้ กระแตร่ายไม้.

แถลบ

หมายถึง[ถะแหฺลบ] ว. เอียง เช่น นกบินแถลบ, มักใช้ว่า แฉลบ.

ทวิชาติ

หมายถึงน. นก; พราหมณ์. (ส. ทฺวิชาติ ว่า ผู้เกิด ๒ หน).

ธงหางแซงแซว

หมายถึงน. เรียกสิ่งเช่นธงที่มีรูปเป็นแฉกเหมือนหางนกแซงแซว.

กระต้อ

หมายถึงน. ชื่อนกชนิดหนึ่ง เช่น กระต้อพลอดกิ่งพลับ. (เพชรมงกุฎ).

ค้อนทอง

หมายถึงน. ชื่อนกร้องเสียงดังกุ๊ก ๆ. (พจน. ๒๔๙๓).

โกญจ,โกญจ-,โกญจา

หมายถึงน. นกกระเรียน เช่น แขกเต้าดุเหว่าแก้ว โกญจา. (โลกนิติ). (ป.).

สีเสียดแก่น

หมายถึงดู สีเสียด ๑ (๑).

พริกแกว

หมายถึงดู ขี้หนู ๑ (๑).

ถั่วนา

หมายถึงดู กระด้าง ๑ (๑).

ลิ้นทอง

หมายถึงน. ชื่อนกชนิดหนึ่งตัวขนาดนกกรอด สีเหลืองหม่น ที่หัวมีสีเหลืองจัด. (พจน. ๒๔๙๓). ว. ที่พูดจาคล่องแคล่ว ไพเราะน่าฟัง.