ผลการค้นหา

กระถั่ว

หมายถึงน. นกอีเพา. (พจน. ๒๔๙๓).

ทวิชากร

หมายถึง[ทะวิ-] (แบบ) น. ฝูงนก. (ส.).

เบือ

หมายถึงว. เกลื่อนกลาด (ใช้แก่กริยาตาย) ในคำว่า ตายเป็นเบือ คือ ตายเกลื่อนกลาดไปเหมือนถูกยาเบื่อ.

อุลูกะ

หมายถึงน. นกเค้าแมว. (ป., ส.).

พก,พก-,พก-

หมายถึง[พะกะ-] (แบบ) น. นกยาง. (ป.).

กระยาง

หมายถึงน. นกยาง. (ดู ยาง ๑).

กะทับ

หมายถึงน. นกตะขาบ. (พจน. ๒๔๙๓).

จับหลัก

หมายถึง(สำ) ก. นิ่งอยู่กับที่, เช่น นกกระเต็นจับหลัก.

ซั้ว

หมายถึงว. เสียงที่ไล่นกหรือไก่เป็นต้น.

ศกุนิ

หมายถึงน. นก. (ส.; ป. สกุณิ).

ศกุนี

หมายถึงน. นกตัวเมีย. (ส.; ป. สกุณี).

พิหค

หมายถึง[พิหก] น. นก. (ป., ส. วิหค).