ผลการค้นหา

ข้าไท

หมายถึงน. คนรับใช้ที่ไม่ใช่ทาส.

พลเรือน

หมายถึง[พนละ-] น. ผู้ซึ่งไม่ใช่ทหาร. ว. ที่ไม่ใช่ทหาร เช่น ข้าราชการพลเรือน.

แบมือ

หมายถึงก. หงายมือเหยียดนิ้วทั้ง ๕ ออก; ไม่เอาธุระ.

ปล่อยแก่

หมายถึงก. ถือว่าแก่แล้วไม่เอาธุระในการแต่งตัว; ทำเป็นหนุ่ม.

ฝ่ายหน้า

หมายถึงน. เจ้านายและข้าราชการซึ่งไม่ใช่ฝ่ายใน.

ขาจร

หมายถึง[-จอน] น. ลูกค้าที่ไม่ใช่ขาประจำ.

นำพา

หมายถึงก. เอาใจใส่, เอื้อเฟื้อ, ช่วยธุระ, ใช้ในประโยคปฏิเสธว่า ไม่นำพา.

มอบฉันทะ

หมายถึงก. มอบธุระไว้ด้วยความไว้วางใจ, ยินยอมให้ทำแทนโดยมีหลักฐาน.

ขุนนางใช่พ่อแม่ หินแง่ใช่ตายาย

หมายถึง(สำ) ถ้าไม่ใช่ พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยายของตน ก็ไม่ควรไว้วางใจใคร, ทำนองเดียวกับภาษิตที่ว่า อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน จะจนใจเอง.

ผิดคน

หมายถึงว. ไม่ใช่คนที่ตนมุ่งประสงค์, ไม่ใช่คนที่ต้องการ, เช่น ถามผิดคน.

สามัญชน

หมายถึงน. คนธรรมดาที่มิใช่เจ้า.

แม่เลี้ยง

หมายถึงน. เมียของพ่อที่ไม่ใช่แม่ตัว.