ผลการค้นหา

เยา

หมายถึงน. อาการที่ทองไม่แล่นติดต่อกันโดยตลอดในการหล่อ.

หิรัณยเกศ

หมายถึง[หิรันยะเกด] ว. มีผมสีทอง. (ส.).

ไพรำ

หมายถึงว. ที่แหลกเป็นเม็ดเล็ก ๆ เช่น ทองไพรำ.

ทองทราย

หมายถึงน. ทองที่เป็นเม็ด ๆ อย่างทรายปนอยู่กับทราย. ว. มีพื้นทาทองให้เป็นจุด ๆ อย่างเม็ดทราย.

เรืองไร

หมายถึงว. มีแสงสุกสว่างเหมือนทอง, ไรเรือง ก็ว่า.

ไรเรือง

หมายถึงว. มีแสงสุกสว่างเหมือนทอง, เรืองไร ก็ว่า.

ทองคำ

หมายถึงน. ธาตุลำดับที่ ๗๙ สัญลักษณ์ Au เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีเหลือง หลอมละลายที่ ๑๐๖๓ °ซ. เนื้ออ่อนมาก บุให้เป็นแผ่นจนมีความหนาน้อยกว่า ๐.๐๐๐๑ มิลลิเมตรได้ ใช้ทำรูปพรรณต่าง ๆ และทำเงินตรา ปัจจุบันกำหนดความบริสุทธิ์ของทองคำด้วยหน่วยกะรัต โดยกำหนดว่า ทองคำ ๒๔ กะรัตเป็นทองคำบริสุทธิ์ที่สุด, โบราณกำหนดคุณภาพของเนื้อ ตั้งแต่เนื้อสี่ถึงเนื้อเก้า โดยตั้งพิกัดราคาตามเนื้อทอง เช่น ทองเนื้อหก คือ ทองหนัก ๑ บาท ราคา ๖ บาท ทองเนื้อเก้า คือ ทองหนัก ๑ บาท ราคา ๙ บาท. (ประกาศ ร. ๔), ทองเนื้อเก้านี้เป็นทองแท้เป็นทองบริสุทธิ์ เรียกว่า ทองธรรมชาติ ทองเนื้อแท้ ทองนพคุณ หรือบางทีเรียกว่า ทองชมพูนุท เช่นว่า ดังทองชมพูนุทเนื้อเก้า. (สังข์ทอง ตอนตีคลี). (อ. gold).

ไหมทอง

หมายถึงน. เส้นไหมที่ควบด้วยทองแล่งหรือกระดาษทอง.

แล้วด้วย,แล้วไปด้วย

หมายถึงว. ล้วนด้วย เช่น แล้วไปด้วยทอง; สำเร็จด้วย เช่น แล้วด้วยใจ.

จามีกร

หมายถึง[-กอน] น. ทอง, เครื่องทอง. (ป., ส.).

ทยา

หมายถึง[ทะ-] ว. ดี, สำคัญ, ต้องการ, เช่น ของทยาของเจ้าตะเภาทอง. (ไกรทอง), กูจะให้ขนมเข่งของทยา กินอร่อยหนักหนาประสาจน. (สังข์ทอง), ทายา ก็ใช้.

กระจาน

หมายถึงน. แผ่นตะกั่วหรือโลหะแผ่นเล็ก ๆ บาง ๆ ที่ติดอยู่เหนือเบ็ดสำหรับล่อปลา.