ผลการค้นหา

กริ๊ง

หมายถึง[กฺริ๊ง] ว. เสียงแหลมเบาอย่างเสียงของแข็งเช่นแท่งโลหะกระทบกัน.

เครือ

หมายถึง[เคฺรือ] ว. ลักษณะของเสียงที่สั่นพร่าไม่แจ่มใส เรียกว่า เสียงเครือ.

อัดแผ่นเสียง

หมายถึงก. บันทึกเสียงลงในแผ่นเสียง.

กระแสเสียง

หมายถึงน. เสียงที่แล่นไป, นํ้าเสียง.

กิก,กิ๊ก

หมายถึงว. เสียงของแข็งกระทบกัน.

ขึ้นหน้าขึ้นตา

หมายถึงก. มีชื่อเสียง, เด่น.

รพ,รพะ,รพา

หมายถึง[รบ, ระพะ, ระพา] น. เสียงร้อง, เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก. (ป., ส. รว).

กริวกราว

หมายถึงว. เสียงโห่, เสียงเอ็ดอึงพร้อมกันหลาย ๆ เสียง, เช่น บ้างโบกธงธุชพรายพราวโลดเต้นกริวกราว.

เป๊าะ

หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงหักนิ้วหรือกิ่งไม้เล็ก ๆ หัก.

กร้วม

หมายถึงว. เสียงเคี้ยวสิ่งของที่เปราะให้แตก หรือเสียงของแข็งกระทบกันอย่างแรง.

ฟูฟ่อง

หมายถึงก. กระเตื้องขึ้น, ดีขึ้น, เจริญขึ้น, ฟุ้งกระจายไปด้วยความดี, ฟ่องฟู ก็ว่า.

ศัพท์สำเนียง

หมายถึงน. เสียง เช่น ข้างนอกเสียงเอ็ดอึง อยู่ข้างในฟังไม่ได้ศัพท์สำเนียง.