ค้นเจอ 787 รายการ

หัวใคร่

หมายถึงน. สิ่งที่รักมาก, มักใช้คู่กับคำ หัวรัก เป็น หัวรักหัวใคร่.

วรงค์

หมายถึง[วะรง] น. “ส่วนสำคัญของร่างกาย” คือ หัว. (ส. วร + องฺค).

หงุบ,หงุบ ๆ

หมายถึงว. อาการที่ฟุบหัวลงเมื่อเวลาง่วงนอน เช่น เขานั่งโงกหงุบ.

ขว้างกา

หมายถึงน. เรียกไม้ชนิดหนึ่งที่เสี้ยมหัวท้ายให้แหลมใช้เป็นอาวุธ.

เจ้าหัว,เจ้าหัวกู

หมายถึง(โบ) น. ผู้เป็นเจ้าเหนือหัว (ใช้เรียกพระสงฆ์).

มังกุ

หมายถึงน. เรือที่มีกระดูกงูใหญ่ รูปเหมือนเรือโขมดยา หัวเป็น ๓ เส้า เช่น เอาหัวเป็นมังกุ เอาท้ายเป็นมังกร, แต่มักใช้เพี้ยนไปเป็น มงกุฎ.

โต้

หมายถึงน. ชื่อมีดชนิดหนึ่ง สันหนา หัวโต, อีโต้ ก็เรียก.

ทิ้งย่อ

หมายถึงก. กระโดดลงมาแล้วย่อหัวเข่าพร้อมกับเหยียดแขนทั้ง ๒ ไปข้างหน้า.

เขก

หมายถึงก. ใช้ด้านหลังของข้อนิ้วที่งอเข้าด้วยกันเคาะลงไป เช่น ใช้มะเหงกเขกหัว.

ต้มกะปิ

หมายถึงน. ชื่อแกงอย่างหนึ่ง ปรุงด้วยหัวหอม กะปิ พริกไทย อย่างแกงเลียง.

ตะปูควง

หมายถึงน. ตะปูที่มีเกลียว หัวเป็นร่องหรือเป็น ๔ แฉก ใช้ไขควงไข.

ส้วยเสี้ยว

หมายถึงน. ของที่มีมุม ๓ มุม เช่นใบเรือที่อยู่ตอนหัวเรือ. (ปรัดเล).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ