ผลการค้นหา

ลัดเนื้อ

หมายถึงว. ค่อยมีเนื้อมากขึ้น (ใช้แก่แผล), ค่อยอ้วนขึ้น.

เหวอะ,เหวอะหวะ

หมายถึง[เหฺวอะหฺวะ] ว. กว้างใหญ่และลึก (ใช้แก่แผล).

โหมกูณฑ์

หมายถึงน. พิธีพราหมณ์เกี่ยวแก่การบูชาไฟ. (ส.).

ถึงแก่อนิจกรรม

หมายถึงก. ตาย (ใช้แก่พระยาพานทองหรือเทียบเท่า).

ทรงพระเครื่องใหญ่

หมายถึง(ราชา) ก. ตัดผม (ใช้แก่พระเจ้าแผ่นดิน).

ก้าวเฉียง

หมายถึงก. เดินเป็นฟันปลา (ใช้แก่การแล่นเรือ); โดยปริยายใช้แก่การพูดไม่ตรงหรือพูดเลี่ยง เช่น นงลักษณ์แกล้งกล่าวก้าวเฉียง. (อิเหนา).

ขม้ำ

หมายถึง[ขะมํ่า] ก. เอาปากงับกินเร็ว ๆ (ใช้แก่สุนัขเป็นต้น ถ้าใช้แก่คน ถือว่าเป็นคำไม่สุภาพ).

ตองตอย

หมายถึงว. ซอมซ่อ (มักใช้แก่การแต่งกาย), กรองกรอย ก็ว่า; (โบ) แคระ, ไม่สมประกอบ, ไม่สมบูรณ์, (ใช้แก่ต้นไม้ที่ไม่เจริญสมอายุ).

สมณสารูป

หมายถึงว. ที่สมควรแก่พระ (ใช้แก่กิริยามารยาทเป็นต้น). น. กิริยามารยาทเป็นต้นที่สมควรแก่สมณะ เช่น ภิกษุพูดจาควรมีสมณสารูป. (ป. สมณสารุปฺป).

โลเล

หมายถึงว. ไม่แน่นอน (มักใช้แก่นิสัยใจคอ) เช่น มีจิตใจโลเล, ไม่อยู่กับร่องกับรอย (มักใช้แก่กริยาพูด) เช่นพูดจาโลเล.

เพสลาด

หมายถึง[เพสะหฺลาด] ว. ไม่อ่อนไม่แก่ (มักใช้แก่ใบไม้บางชนิดที่ใช้เป็นอาหาร เช่น ใบชะพลู ใบทองหลาง).

ทึมทึก

หมายถึงว. จวนแก่, เรียกมะพร้าวที่จวนแก่ว่า มะพร้าวทึมทึก, เรียกสาวใหญ่ที่ยังไม่ได้แต่งงานว่า สาวทึมทึก, ทึนทึก ก็ว่า.