ผลการค้นหา

พนัส,พนัส-

หมายถึง[พะนัด, พะนัดสะ-] น. ป่า, พง, ดง. (มาจาก พน แต่เพิ่มตัว ส เพื่อความสะดวกในการสนธิ). (ส. วนสฺ; ป. วน).

วากย,วากย-,วากยะ

หมายถึง[วากกะยะ] น. คำพูด, คำกล่าว, ถ้อยคำ, ประโยค. (ป., ส.).

ติดศัพท์

หมายถึงก. พูดใช้ศัพท์ยากหลาย ๆ คำ, พูดใช้ศัพท์คำใดคำหนึ่งบ่อย ๆ; แปลศัพท์ไม่ออก.

อายัน

หมายถึงน. การมาถึง, นิยมใช้เป็นส่วนท้ายของคำสมาส เช่น เหมายัน หมายถึง การมาถึงฤดูหนาว ครีษมายัน หมายถึง การมาถึงฤดูร้อน, ทางดาราศาสตร์ หมายถึงจุดหยุด คือจุดสุดทางเหนือและทางใต้ที่ดวงอาทิตย์โคจรไปถึง. (อ. solstice).

หื้,หื้อ

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความรับรู้.

โอษฐภัย

หมายถึงน. ภัยที่เกิดจากคำพูด.

ลูกยอ

หมายถึง(ปาก) น. คำแสร้งเยินยอ.

เสียงอ่อน

หมายถึงน. คำพูดที่เพลาความแข็งลง.

พจมาน

หมายถึง[พดจะมาน] น. คำพูด.

กระเดก,-กระเดก

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระโดก เป็น กระโดกกระเดก.

กระเบี้ย,-กระเบี้ย

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระบั้ว เป็น กระบั้วกระเบี้ย.

กระปิ่ม,-กระปิ่ม

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระปุ่ม เป็น กระปุ่มกระปิ่ม.