ผลการค้นหา

เมิน

หมายถึงก. เบือนหน้าหนี, ไม่ยอมดู, ไม่ยอมแล.

แทรกแผ่นดิน

หมายถึง(สำ) ก. หลีกหนีไปให้พ้น ไม่อยากให้ใครพบหน้าเพราะอับอาย.

สุดหล้าฟ้าเขียว

หมายถึงว. ไกลมากที่สุด เช่น เขาหนีไปอยู่สุดหล้าฟ้าเขียว ยากที่ใครจะตามไปถึง, สุดขอบฟ้า ก็ว่า.

ปลายนาการ

หมายถึง[ปะลายะนากาน] ก. หนีไป. (ป.).

พิราม

หมายถึงน. การหยุดพัก, การหยุดเสียง, ที่สุด. (ส. วิราม).

ปรอย ๆ

หมายถึง[ปฺรอย] ว. ที่ตกเป็นระยะ ๆ ไม่หนาเม็ด (ใช้แก่ฝนตก) เช่น ฝนตกปรอย ๆ.

ขบไม่แตก

หมายถึงก. คิดไม่ออก, แก้ไม่ตก, (ใช้แก่ปัญหา).

ลุแก่อำนาจ

หมายถึงก. ตกอยู่ในอำนาจ, ใช้อำนาจ, เช่น ลุอำนาจโทสะ.

กระยาเลย

หมายถึงว. ต่าง ๆ, ปะปนกัน, (ใช้แก่ต้นไม้มีแก่น แต่ไม่รวมไม้สัก).

เกียรติศักดิ์

หมายถึง[เกียดติสัก] น. เกียรติ, เกียรติตามฐานะของแต่ละบุคคล.

วิจยุต

หมายถึง[วิดจะยุด] ก. ตกไปแล้ว, หลุดไปแล้ว. (ส. วิจฺยุต).

ประโคม

หมายถึงก. บรรเลงดนตรีเพื่อเป็นสัญญาณในพิธีบางอย่างเพื่อสักการบูชาหรือยกย่องเป็นต้น.