ตัวกรองผลการค้นหา
ลูกหนี้
หมายถึงน. ผู้เป็นหนี้, คู่กับ เจ้าหนี้; (กฎ) บุคคลผู้มีหนี้กับบุคคลอีกคนหนึ่งซึ่งเรียกว่า เจ้าหนี้.
ตละ
หมายถึง[ตะละ] ว. เช่น, เหมือน, ดุจ, เช่น ตละยักษ์.
ช่วงสิทธิ์
หมายถึง(กฎ) ก. เข้าสวมสิทธิของเจ้าหนี้ที่จะใช้สิทธิทั้งหลายบรรดาที่เจ้าหนี้มีอยู่โดยมูลหนี้ รวมทั้งประกันแห่งหนี้นั้นได้ในนามของตนเอง.
โมจน,โมจน-
หมายถึง[โมจะนะ-] น. การเปลื้อง, การปลด, การปล่อย. (ป., ส.).
ดอกเบี้ย
หมายถึง(กฎ) น. ค่าตอบแทนที่บุคคลหนึ่งต้องใช้ให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่ง เพื่อการที่ได้ใช้เงินของบุคคลนั้น หรือเพื่อทดแทนการไม่ชำระหนี้หรือชำระหนี้ไม่ถูกต้อง.
รุหาญ
หมายถึงว. เปรียบ, ดุจ. (เทียบ ข. รุหาน).
ปลงอาบัติ
หมายถึงก. แสดงความผิดของตนเพื่อเปลื้องโทษทางวินัย (ใช้แก่พระภิกษุ).
เจ้าหนี้
หมายถึงน. เจ้าของหนี้; ผู้ขายเชื่อหรือให้กู้ยืมทรัพย์แก่บุคคลซึ่งเรียกว่าลูกหนี้; (กฎ) บุคคลซึ่งมีมูลหนี้เหนือบุคคลอีกคนหนึ่งซึ่งเรียกว่าลูกหนี้ และมีสิทธิที่จะเรียกให้ลูกหนี้ชำระหนี้ได้.
ฤณ
หมายถึง[ริน] น. หนี้, หนี้สิน; ภาระ. (ส.; ป. อิณ).
ไถ่ถอน
หมายถึง(กฎ) ก. ชำระหนี้เพื่อปลดเปลื้องพันธะในทรัพย์สินที่จำนองไว้ให้หลุดจากการเป็นประกัน.
ค้ำประกัน
หมายถึง(กฎ) น. ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลภายนอกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้คํ้าประกัน ผูกพันตนต่อเจ้าหนี้คนหนึ่ง เพื่อชำระหนี้ในเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้น.
มุญจนะ
หมายถึง[มุนจะนะ] น. การแก้, การเปลื้อง, การปลด, การปล่อย, การสละ. (ป. มุญฺจน).