ตัวกรองผลการค้นหา
ประหัตประหาร
หมายถึง[ปฺระหัดปฺระหาน] ก. ประหาร, เอาถึงเป็นถึงตาย.
หางแกละ
หมายถึง[-แกฺละ] น. ผมที่เอาไว้เป็นแหยมที่แง่ศีรษะ.
อปหาร
หมายถึง[อะปะ-] น. การปล้น, การขโมย; การเอาไป. (ป., ส.).
อวชัย
หมายถึง[อะวะ-] น. ความเอาไว้ในเงื้อมมือ, การปราบปราม. (ป., ส.).
แล่เนื้อเถือหนัง
หมายถึงก. บีบบังคับเอาทรัพย์สินจนอีกฝ่ายหนึ่งยากแค้น.
ฟันคลื่น
หมายถึงก. แล่นเอาหัวเรือตัดคลื่นไป.
ฟายน้ำตา
หมายถึงก. เอามือเช็ดน้ำตาที่อาบหน้าอยู่.
ไขว้เขว
หมายถึงก. สับกัน; (ปาก) โดยปริยายหมายความว่า เอาของไปจำนำ.
ตะกุย
หมายถึงก. เอามือหรือเท้าเป็นต้นคุ้ยหรือข่วน.
ทรหวล
หมายถึง[ทอระ-] (กลอน) ว. พัดหอบเอาไป.
ภาณกะ
หมายถึง[พานะกะ] (แบบ) น. ผู้สวด, ผู้กล่าว, ผู้บอก. (ป.).
ภาตระ
หมายถึง[พาตะระ] น. พี่ชายน้องชาย. (ส. ภฺราตฺฤ).