ผลการค้นหา

ยาสั่ง

หมายถึงน. ยาพิษจำพวกหนึ่งที่เชื่อกันว่า ถ้าผู้ใดกินเข้าไปแล้วจะต้องตาย เมื่อไปกินอาหารที่กำหนดหรือตามเวลาที่กำหนดไว้.

ควร

หมายถึง[ควน] ว. เหมาะ เช่น กินแต่พอควร; ชอบ, ถูกต้อง, เช่น เห็นควรแล้ว; เป็นคำช่วยกริยาในความคล้อยตาม เช่น ควรทำ ควรกิน.

บุพบท

หมายถึงน. คำชนิดหนึ่งในไวยากรณ์ ทำหน้าที่เชื่อมคำต่อคำ อยู่หน้านาม สรรพนาม หรือกริยา มีคำว่า ด้วย โดย ใน เป็นต้น เช่น เขียนด้วยดินสอ หนังสือของฉัน กินเพื่ออยู่.

คู่ครอง

หมายถึงน. หญิงและชายที่อยู่ร่วมกันฉันผัวเมีย; ผัวหรือเมีย.

วิเศษณการก

หมายถึง[วิเสสะนะ-] (ไว) น. คำที่เรียงอยู่หลังบุรพบทที่ใช้เป็นบทเชื่อม เช่น รถของฉัน เขากินด้วยช้อนส้อม เขามาสู่บ้าน ถ้าละบุรพบทเสีย ก็อยู่ติดกับบทที่มันประกอบ เช่น รถฉัน เขากินช้อนส้อม เขามาบ้าน.

หมากยับ

หมายถึงน. หมากที่เก็บไว้ทั้งเปลือกเพื่อไว้กินได้นาน ๆ.

ตามใจปากมากหนี้

หมายถึง(สำ) ก. เห็นแก่กินย่อมสิ้นเปลืองมาก.

นอนกิน

หมายถึงก. ไม่ต้องทำงานก็มีกิน โดยมีผลประโยชน์เป็นรายได้ เช่น นอนกินดอกเบี้ย.

ภุช,ภุช,ภุชะ

หมายถึง[พุด, พุชะ] ก. กิน. (ป., ส.).

ล้นเหลือ

หมายถึงว. มากมายเหลือเฟือ เช่น มีอาหารกินล้นเหลือ.

อาน

หมายถึงก. กิน, เซ่น, เช่น เครื่องอาน ว่า เครื่องกินหรือเครื่องเซ่น.

อุปกิณณะ

หมายถึง[-ปะกินนะ] ว. ปกคลุมไว้, ปิดบังอยู่. (ป.).