ผลการค้นหา

บิดเบี้ยว

หมายถึงว. บิดจนผิดรูปผิดร่างไปมาก เช่น หน้าตาบิดเบี้ยว รูปร่างบิดเบี้ยว.

หมดเกลี้ยง

หมายถึงว. ไม่มีเหลือ เช่น เด็กกินขนมจนหมดเกลี้ยง.

ล้มหมอนนอนเสื่อ

หมายถึงก. ป่วยจนต้องนอนรักษาตัว เช่น เขาล้มหมอนนอนเสื่อเสียหลายวัน.

ลำโอง

หมายถึงน. สัตว์ชนิดหนึ่งในจำพวกกวาง. (พจน. ๒๔๙๓).

หงำ

หมายถึง[หฺงำ] ว. มากจนเลอะเทอะ เช่น เมาหงำ แก่หงำ.

คลุ้มคลั่ง

หมายถึงก. กลัดกลุ้มในใจจนแสดงอาการอย่างคนบ้า.

โซก

หมายถึงก. เปียกมากจนไหลอาบไปทั่ว เช่น เหงื่อโซก.

ล้นตลาด

หมายถึงว. มากจนเกินความต้องการของตลาด เช่น สินค้าล้นตลาด.

หน้าวอก

หมายถึงน. หน้าของคนที่ผัดแป้งจนขาวเกินไป.

บ่มผิว

หมายถึงก. ทำให้ผิวงามด้วยการอยู่ในที่ซึ่งไม่ถูกแดดถูกลมจนเกินไป.

ประจญ

หมายถึง[ปฺระจน] ก. ต่อสู้, สู้รบ, ต้านทาน, ผจญ ก็ว่า.

พหุพจน์,พหูพจน์

หมายถึงน. คำที่กล่าวถึงสิ่งมากกว่าหนึ่ง. (ป., ส. พหุวจน).