ผลการค้นหา

ลิ้นพัน

หมายถึงว. อาการที่พูดเร็วรัวจนจับความไม่ได้.

บ้องตะลา

หมายถึงน. งูชนิดหนึ่ง, ตะยองสะลา ก็ว่า. (พจน. ๒๔๙๓).

เบาเหวง,เบาโหวง

หมายถึง[-เหฺวง, -โหฺวง] ว. เบาจนเกือบไม่มีนํ้าหนัก.

ปั้วเปี้ย

หมายถึงว. อ่อนกำลังจนแทบจะทรงตัวไม่ได้.

พูดจนลิงหลับ

หมายถึง(ปาก) ก. พูดจนผู้ฟังเคลิบเคลิ้มไปตาม.

มันย่อง

หมายถึงว. มันจนมีน้ำมันเยิ้มหรือลอยเป็นฝาขึ้นมา.

กระซุง

หมายถึงน. พนักงาน, ตำแหน่ง. (พจน). (เทียบ กระทรวง).

กะพ้อ

หมายถึงน. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

ขี้เกลือ

หมายถึงน. คราบเหงื่อที่แห้งกรังจนขึ้นขาว.

เคยปาก

หมายถึงก. พูดอย่างนั้นเสมอ ๆ, พูดจนเป็นนิสัย.

ช่างเหล็ก

หมายถึงน. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

ตาเรือ

หมายถึงน. ชื่อต้นไม้ยืนต้น. (พจน. ๒๔๙๓).