ผลการค้นหา

เห็น

หมายถึงก. อาการของตาที่ประสบรูป, ปรากฏแก่ตา, ปรากฏแก่ใจ, คิดรู้.

เหล่

หมายถึงว. เขมาก (ใช้แก่ตา).

จักขุวิญญาณ

หมายถึงน. ความรู้อันอาศัยทางตาเกิดขึ้น.

ตาบอดตาใส

หมายถึงน. ตาบอดอย่างที่ตาดูเหมือนเป็นปรกติ แต่มองไม่เห็น.

ชำเลือง

หมายถึงก. ชายตาดู, ดูทางหางตา.

ปะทุ

หมายถึงก. แตกหรือผุดออกมาด้วยแรงเบ่งดัน เช่น ภูเขาไฟปะทุ ถ่านปะทุ; โดยปริยายหมายถึงกิริยาที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เพ่งจนตาจะปะทุ.

แพร่ง

หมายถึง[แพฺร่ง] น. ทางแยกทางบก. ก. แตกออก, แยกออก.

ระกา

หมายถึงน. ชื่อปีที่ ๑๐ ของรอบปีนักษัตร มีไก่เป็นเครื่องหมาย.

ไก่แก้ว

หมายถึงน. ชื่อไก่ชนิดหนึ่ง เช่น ไก่แก้วขันไจ้ไจ้. (ลอ).

จืดตา

หมายถึงว. ไม่เข้ม, ไม่เด่น, เบื่อเพราะชินตา.

ตาโศก

หมายถึงน. ตามีลักษณะเศร้า ชวนให้เอ็นดู.

ตำหูตำตา

หมายถึงว. ปรากฏชัดแก่ตา, ตำตา ก็ว่า.