ผลการค้นหา

โป๊ะแตก

หมายถึงน. ชื่ออาหารอย่างหนึ่ง ใช้ของทะเล เช่น หอยแมลงภู่สด ปลากะพง ปูม้า ปลาหมึก กุ้ง ต้มในน้ำเดือดซึ่งมีตะไคร้ ใบมะกรูด หัวหอม รากผักชี ปรุงรสเปรี้ยวเค็มด้วยมะขามหรือมะนาว น้ำปลา พริกขี้หนู พริกแห้งเผา.

แตกแตน

หมายถึงก. แตกกระจาย, แตกไม่เป็นชิ้นเป็นอัน.

ผิดแผก

หมายถึงก. แตกต่าง.

สติแตก

หมายถึงก. ควบคุมสติไม่ได้.

หูแตก

หมายถึงน. แก้วหูแตก, เยื่อในหูสำหรับรับเสียงฉีกขาด, โดยปริยายหมายความว่า มีเสียงดังมาก แต่ก็ไม่ได้ยินราวกับแก้วหูฉีกขาด เช่น หูแตกหรืออย่างไร ตะโกนเรียกเท่าไร ๆ จึงไม่ได้ยิน.

แตกแถว

หมายถึงก. แยกตัวออกจากพวกด้วยการกระทำหรือด้วยความคิด.

มุย

หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงฆ้อง, หมุ่ย ก็ว่า.

ระเบง

หมายถึงก. ตี เช่น ระเบงฆ้องกลอง.

หมุ่ย

หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงฆ้อง, มุย ก็ว่า.

อกจะแตก

หมายถึงอ. คำพูดที่เปล่งออกมาเมื่อตกใจเป็นต้น (ใช้แก่ผู้หญิง) เช่น อุ๊ย ! อกจะแตก, อกแตก ก็ว่า.

แพแตก

หมายถึง(สำ) ว. ลักษณะที่ครอบครัวเป็นต้นแตกกระจัดกระจายแยกย้ายกันไปเพราะหัวหน้าครอบครัวหรือผู้เป็นหลักเป็นประธานประสบความวิบัติหรือเสียชีวิต.

ใบฉัตร

หมายถึงน. ส่วนที่งอเป็นขอบโดยรอบตัวฆ้อง.