ผลการค้นหา

ทวาร,ทวาร-

หมายถึง[ทะวาน, ทะวาระ-] น. ประตู เช่น นายทวาร; ช่อง ในคำ เช่น ทวารหนัก ทวารเบา ใช้เป็นคำสุภาพ หมายถึง รูขี้ รูเยี่ยว, ทาง เช่น กายทวาร. (ป., ส.).

ธรณีประตู

หมายถึงน. ไม้รองรับกรอบล่างของประตู มีรูครกสำหรับรับเดือยบานประตู และมีรูสำหรับลงลิ่มหรือลงกลอน เช่น ธรณีประตูโบสถ์, ปัจจุบันเรียกไม้กรอบล่างประตูว่า ธรณีประตู.

ช่องดาล

หมายถึงน. รูสำหรับสอดลูกดาลเข้าไปเขี่ยดาลที่ขัดบานประตู.

แกว

หมายถึงน. เรียกไม้ยาว ๆ ที่ผูกเบ็ดที่ปลายสำหรับชักกบในรูว่า ขอแกว.

ขษีระ

หมายถึง(โบ) น. นํ้านม เช่น ขษีรแปรรูปา. (สมุทรโฆษ). (ส. กฺษีร; ป. ขีร).

ไช

หมายถึงก. เจาะเข้าไป เช่น หนอนไช ไชรู, แยงเข้าไป เช่น เอานิ้วไชจมูก.

ปัด

หมายถึงน. เม็ดแก้วเป็นต้นมีรูตรงกลางสำหรับร้อยเป็นเครื่องประดับต่าง ๆ เรียกว่า ลูกปัด.

คำนับ

หมายถึงก. มิดชิด เช่น บมิให้เห็นรูเห็นช่อง ที่ล่องลับคำนับนิแล้ว. (ม. คำหลวง ชูชก).

ตุ๊ดตู่

หมายถึงน. เหล็กสำหรับเจาะรูหรือตอกกระดาษเป็นต้นให้เป็นลูกปลารูปต่าง ๆ เช่น กลม ดอกจิก.

ตุ๊ดตู่

หมายถึงน. ชื่อสัตว์ชนิดหนึ่ง เช่น ในบทดอกสร้อยสุภาษิตว่า “ตุ๊ดเอ๋ยตุ๊ดตู่ ในเรี่ยวในรูช่างอยู่ได้...”.

ครู

หมายถึง[คะรู] (โหร) น. ชื่อยาม ๑ ใน ๘ ยามในเวลากลางวัน. (ดู ยาม).

เติ่ง

หมายถึงน. ที่สำหรับเทสกา รูปกระปุก ทำด้วยงาหรือไม้แข็ง มีรูข้าง ๆ สำหรับลูกออก.