ผลการค้นหา

ฟาก

หมายถึงน. ฝั่ง, ข้าง, เช่น อยู่ฟากนี้ เรือข้ามฟาก ฟากฟ้า.

ทางช้างเผือก

หมายถึงน. แสงกลุ่มดาวซึ่งแผ่เห็นสว่างเป็นพืดในท้องฟ้า.

ทึม,ทึม,ทึม ๆ

หมายถึงว. ครึ้ม, มัวซัว, เช่น ท้องฟ้าทึม สีทึม ๆ.

คัคน,คัคน-,คัคนะ

หมายถึง[คักคะนะ] (แบบ) น. ฟ้า. (ป., ส. คคน).

กลางหาว

หมายถึงน. กลางแจ้ง เช่น รองนํ้าฝนกลางหาว, บนฟ้า เช่น เครื่องบินรบกันกลางหาว.

กระยาหงัน

หมายถึงน. วิมาน, สวรรค์ชั้นฟ้า, เช่น อวยชัยให้พรแล้วเทวัญ กลับคืนกระยาหงันชั้นฟ้า. (อิเหนา). (ม. กะยางัน ว่า สวรรค์, ที่อยู่ของเทวดา).

บรัศว์

หมายถึง[บะหฺรัด] น. ข้าง, สีข้าง; ฟ้าดิน. (ส. ปารฺศฺว; ป. ปสฺส).

กระซ่าง

หมายถึง(โบ) ว. กระจ่าง เช่น กระซ่างฟ้าเห็นกัน. (ม. คำหลวง สักบรรพ), กระช่าง ก็ว่า.

สรวง

หมายถึง[สวง] น. ฟ้า, สวรรค์; เทวดา. ก. เซ่น, บูชา, บน.

อันตลิกขะ

หมายถึง[อันตะลิกขะ] น. ท้องฟ้า, กลางหาว. (ป.; ส. อนฺตริกฺษ).

ทะยาน

หมายถึงก. เผ่นขึ้นไป เช่น เครื่องบินทะยานขึ้นสู่ฟ้า, โผนเข้าใส่ เช่น ทะยานเข้าสู้.

นภมณฑล

หมายถึง[นบพะมนทน] น. ท้องฟ้า. (ส. นโภมณฺฑล).