ผลการค้นหา

ประสูติการ

หมายถึงน. การเกิด, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระประสูติการ.

เนื้อตัว

หมายถึงน. ร่างกาย เช่น เนื้อตัวเหนอะหนะ.

ง่วง

หมายถึงก. อาการที่ร่างกายอยากนอน.

พลานามัย

หมายถึงน. ภาวะของร่างกายที่แข็งแรง และไม่เป็นโรค; วิชาว่าด้วยการรักษาสุขภาพของร่างกายและจิตใจ.

สกนธ์

หมายถึง[สะกน] น. ขันธ์, กอง, ส่วนร่างกาย, ร่างกาย. (ส.; ป. ขนฺธ).

สาง

หมายถึงน. หวี, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระสาง.

คำ

หมายถึงน. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว, ใช้ประกอบหน้าคำอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คำนาม คำกริยา คำบุรพบท; พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง, ๒ วรรคของคำกลอน; ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคำหนึ่ง, ลักษณนามบอกจำพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคำหนึ่ง, ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคำกลอนว่า คำหนึ่ง.

คำ

หมายถึงน. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ.

ยี่ภู่

หมายถึงน. ที่นอน, ฟูก, (ราชาศัพท์ใช้ว่า พระยี่ภู่).

ร่มผ้า

หมายถึงน. ส่วนของร่างกายภายในผ้านุ่งที่ไม่ควรเปิดเผย.

บ้อม

หมายถึง(ปาก) ก. ทำร้ายร่างกายด้วยการทุบตี.

วปุ

หมายถึง(แบบ) น. ตัว, ร่างกาย. (ป., ส.).