ผลการค้นหา

เธียร

หมายถึงน. นักปราชญ์. ว. ฉลาด, มั่นคง. (ป. ธีร).

มุนิ,มุนี

หมายถึงน. นักปราชญ์, ฤษี, พระสงฆ์. (ป., ส.).

เวที

หมายถึงน. ผู้รู้, นักปราชญ์. (ป.; ส. เวทินฺ).

สนิม

หมายถึง[สะหฺนิม] น. ถนิม, เครื่องประดับ ในคำว่า สนิมพิมพาภรณ์. (ข. ธฺนิม).

พาหุรัด

หมายถึงน. เครื่องประดับชนิดหนึ่ง สวมรัดต้นแขน, ทองต้นแขน ก็เรียก.

มกรกุณฑล

หมายถึง[มะกอระ-] น. เครื่องประดับหูมีรูปคล้ายมังกร.

คชาภรณ์

หมายถึงน. เครื่องประดับช้าง. (ป. คช + อาภรณ).

กะรุงกะรัง

หมายถึงว. อาการที่ห้อยหรือแขวนเครื่องประดับเป็นต้น จนดูรุงรัง.

ภูษณ,ภูษณ-

หมายถึง[พูสะนะ-] น. เครื่องประดับ. (ส.; ป. ภูสน).

มุนินทร์

หมายถึงน. จอมนักปราชญ์, พระพุทธเจ้า. (ส. มุนินฺทฺร; ป. มุนินฺท).

วิญญู

หมายถึงน. ผู้รู้แจ้ง, นักปราชญ์. (ป.; ส. วิชฺ).

วัตถาภรณ์,วัตถาลังการ

หมายถึงน. เครื่องประดับคือผ้า. (ป. วตฺถ + อาภรณ, วตฺถ + อลงฺการ).