ผลการค้นหา

เลหยะ

หมายถึง[เลหะยะ] (แบบ) ว. (ของ) ควรลิ้ม. (ส.).

อกัปปิยโวหาร

หมายถึงน. ถ้อยคำที่ไม่ควรใช้พูด. (ป.).

ตีกิน

หมายถึงก. ฉวยโอกาสเอาประโยชน์ที่ไม่ควรจะได้.

เบญจธรรม

หมายถึงหลักธรรม 5 ประการที่ควรปฏิบัติ

เวทย์

หมายถึงว. พึงรู้, ควรรู้. (ส.).

โภชนียะ

หมายถึง(แบบ) น. อาหารควรบริโภค. (ป., ส.).

ยุขึ้น

หมายถึงก. หนุนให้ทำอะไรก็ทำตาม.

ล้ำหน้า

หมายถึงว. เกินเลยไปกว่าที่ควร เช่น เขาชอบทำอะไรล้ำหน้าเพื่อนฝูงอยู่เสมอ; ที่ก้าวหน้าเกินยุคเกินสมัย เช่น ความคิดลํ้าหน้า ทำงานลํ้าหน้า.

ปากไม่มีหูรูด

หมายถึงว. ที่พูดพล่าม พูดพล่อย หรือพูดโดยไม่ยั้งคิดเสียก่อนว่าอะไรควรพูดหรือไม่ควรพูด.

ปฏิบัติธรรม

หมายถึงก. ประพฤติตามธรรม; เจริญภาวนา.

ศุภกร

หมายถึงว. ที่ทำความเจริญ, ที่เป็นมงคล. (ส.).

ดูดอมดูดาย

หมายถึงก. ละทิ้ง เช่น บมิควรดูดอมดูดาย. (สมุทรโฆษ).