ผลการค้นหา

พัฒนากร

หมายถึงน. ผู้ทำความเจริญ, ผู้ทำการพัฒนา.

ละอาย

หมายถึงก. รู้สึกอายที่จะทำสิ่งไม่ถูกไม่ควร เช่น ละอายที่จะทำผิด, ละอายใจ ก็ว่า.

อกรณีย์

หมายถึง[อะกะระนี, อะกอระนี] น. กิจที่ไม่ควรทำ. (ป.).

พอที่จะ

หมายถึงว. ควรที่จะ เช่น พอที่จะได้ เลยไม่ได้.

ภาคียะ

หมายถึงว. ควรแบ่งเป็นส่วน, เป็นส่วน.

สามัญสำนึก

หมายถึงน. ความสำนึกหรือความเฉลียวใจที่คนปรกติธรรมดาทั่วไปควรจะต้องรู้โดยไม่จำเป็นต้องได้รับคำแนะนำสั่งสอน เช่น ทำอะไรให้มีสามัญสำนึกเสียบ้างว่าอะไรควรอะไรไม่ควร.

วัฒนา

หมายถึงน. ความเจริญ, ความงอกงาม. ก. เจริญ, งอกงาม.

รู้หาญรู้ขลาด

หมายถึง(สำ) ก. กล้าในที่ควรกล้า กลัวในที่ควรกลัว.

กาลเทศะ

หมายถึง[กาละ-] น. เวลาและสถานที่; ความควรไม่ควร. (ส.).

วันทย,วันทย-

หมายถึง[วันทะยะ-] ว. ควรไหว้, ควรนอบนบ. (ส.).

ดัดจริต

หมายถึง[-จะหฺริด] ก. แสร้งทำกิริยาหรือวาจาให้เกินควร.

บรรเลง

หมายถึง[บัน-] ก. ทำเพลงด้วยเครื่องดุริยางค์ให้เป็นที่เจริญใจ.