ตัวกรองผลการค้นหา
วิวัน
หมายถึงน. ที่เปล่าเปลี่ยว. (ป.).
ละอาย
หมายถึงก. รู้สึกอายที่จะทำสิ่งไม่ถูกไม่ควร เช่น ละอายที่จะทำผิด, ละอายใจ ก็ว่า.
อกรณีย์
หมายถึง[อะกะระนี, อะกอระนี] น. กิจที่ไม่ควรทำ. (ป.).
พอที่จะ
หมายถึงว. ควรที่จะ เช่น พอที่จะได้ เลยไม่ได้.
ใช้สอย
หมายถึงก. เอามาทำให้เกิดประโยชน์, จับจ่าย, บังคับให้ทำ.
นอนตีพุง
หมายถึง(ปาก) ก. ได้ผลประโยชน์โดยไม่ต้องทำอะไร; สบายใจ, หมดกังวล.
เลี้ยงช้างกินขี้ช้าง
หมายถึง(สำ) ก. หาผลประโยชน์โดยมิชอบจากงานที่ทำ.
ภาคียะ
หมายถึงว. ควรแบ่งเป็นส่วน, เป็นส่วน.
สามัญสำนึก
หมายถึงน. ความสำนึกหรือความเฉลียวใจที่คนปรกติธรรมดาทั่วไปควรจะต้องรู้โดยไม่จำเป็นต้องได้รับคำแนะนำสั่งสอน เช่น ทำอะไรให้มีสามัญสำนึกเสียบ้างว่าอะไรควรอะไรไม่ควร.
เข้ายา
หมายถึงก. เป็นประโยชน์, ใช้การได้, เปรียบกับวัตถุหรือพืชที่ทำยาได้.
รู้หาญรู้ขลาด
หมายถึง(สำ) ก. กล้าในที่ควรกล้า กลัวในที่ควรกลัว.
กาลเทศะ
หมายถึง[กาละ-] น. เวลาและสถานที่; ความควรไม่ควร. (ส.).