ตัวกรองผลการค้นหา
ผู้ป่วย
หมายถึงน. ผู้ที่ไม่สบายเพราะโรคหรือความไข้หรือเหตุอื่น, คนไข้ ก็ว่า.
ปราชญ์
หมายถึง[ปฺราด] น. ผู้มีปัญญารอบรู้. (ส. ปฺราชฺ).
ประมัตตะ
หมายถึงว. เลินเล่อ, มัวเมา, ประมาท, มักง่าย, เหลวไหล, เพิกเฉย, ทอดทิ้ง. (ส. ปฺรมตฺต; ป. ปมตฺต).
สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น
หมายถึง(สำ) น. การได้ยินได้ฟังจากผู้อื่นหลาย ๆ คน ก็ไม่เท่ากับพบเห็นด้วยตนเอง.
อัจฉริยภาพ
หมายถึงน. ความเป็นผู้มีปัญญาความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก.
ดี
หมายถึงว. มีลักษณะที่เป็นไปในทางที่ต้องการ น่าปรารถนา น่าพอใจ ใช้ในความหมายที่ตรงข้ามกับลักษณะบางอย่างแล้วแต่กรณี คือ ตรงข้ามกับชั่ว เช่น คนดี ความดี, ตรงข้ามกับร้าย เช่น โชคดี เคราะห์ดี; สวย, งาม, เช่น หน้าตาดี, เรียบร้อย เช่น มรรยาทดี, เพราะ เช่น เสียงดี, จัด เช่น แดดดี, เก่ง เช่น ดีแต่พูด, ชอบ เช่น ดีแล้ว, อยู่ในสภาพปรกติ เช่น สุขภาพดี คืนดี.
อยู่ดีไม่ว่าดี
หมายถึง(สำ) ว. แทนที่จะอยู่เฉย ๆ กลับทำสิ่งที่ก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่ตน เช่น อยู่ดีไม่ว่าดีขอลูกเขามาเลี้ยง.
คนดีผีคุ้ม
หมายถึง(สำ) น. คนทำดีเทวดาย่อมคุ้มครอง, มักใช้เข้าคู่กับ คนร้ายตายขุม ว่า คนดีผีคุ้ม คนร้ายตายขุม.
อัจฉริยบุคคล
หมายถึงน. บุคคลผู้มีปัญญาความสามารถเยี่ยมยอดมาแต่กำเนิด.
สาเหตุ
หมายถึง[สาเหด] น. ต้นเหตุ เช่น ความประมาทเป็นสาเหตุทำให้เกิดอุบัติเหตุ บุหรี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เป็นโรคมะเร็ง.
ฉลาด
หมายถึง[ฉะหฺลาด] ว. เฉียบแหลม, ไหวพริบดี, ปัญญาดี. (ข. ฉฺลาต, ฉฺลาส).
รู้ตื้นลึกหนาบาง
หมายถึงก. รู้ความเป็นไปของผู้อื่นอย่างละเอียด.