ผลการค้นหา

คนเก่าคนแก่

หมายถึงน. ข้าเก่าเต่าเลี้ยง; คนที่มีพื้นเพอยู่ที่ใดที่หนึ่งเป็นเวลานาน.

ขึ้นชื่อว่า

หมายถึงใช้เป็นคำประกอบหน้านามที่เป็นประธานหรือใช้ขึ้นต้นข้อความ เช่น ขึ้นชื่อว่าคนพาลละก็ต้องหลีกให้ห่างไกล.

หมาหมู่

หมายถึง(ปาก) น. กลุ่มคนที่กลุ้มรุมทำร้ายคนคนเดียว.

พาโล

หมายถึงก. แสร้งพูดใส่ความไม่จริงให้คนอื่น, กล่าวหาความ, บางทีก็ใช้มีสร้อยว่า พาโลโสเก หรือ พาโลโฉเก. (ป., ส. พาล).

ทั่วถึง

หมายถึงว. ถึงทุกคน, ครบทั่วทุกคน.

อนุชน

หมายถึงน. คนรุ่นหลัง, คนรุ่นต่อไป.

อนารยชน

หมายถึงน. คนที่ยังไม่เจริญ, คนป่าเถื่อน.

คนสุก

หมายถึงน. ชายที่บวชเป็นพระภิกษุและสึกแล้ว.

สู้คน

หมายถึงก. มีใจกล้าไม่ยอมแพ้ใคร เช่น เขาเป็นคนสู้คน, บางทีก็ใช้เรียกคนที่ขี้ขลาดไม่ยอมสู้ใครว่า เป็นคนไม่สู้คน.

คนดิบ

หมายถึงน. ชายที่ยังไม่ได้บวชเป็นพระภิกษุ.

คนโสด

หมายถึงน. ชายหรือหญิงที่ยังไม่ได้แต่งงาน, มักใช้หมายถึง ชายโสด.

ผิดคน

หมายถึงว. ไม่ใช่คนที่ตนมุ่งประสงค์, ไม่ใช่คนที่ต้องการ, เช่น ถามผิดคน.