ผลการค้นหา

เซซัง

หมายถึงว. อาการที่เดินซวนเซไปไม่ตรงเหมือนคนเจ็บหรือคนไร้ที่พึ่ง.

ขุนนางใช่พ่อแม่ หินแง่ใช่ตายาย

หมายถึง(สำ) ถ้าไม่ใช่ พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยายของตน ก็ไม่ควรไว้วางใจใคร, ทำนองเดียวกับภาษิตที่ว่า อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน จะจนใจเอง.

หูป่าตาเถื่อน

หมายถึงว. รู้ไม่ทันเหตุการณ์เพราะอยู่ห่างไกลหรือไม่สนใจเป็นต้น, โดยปริยายหมายความว่า ไม่รู้ขนบธรรมเนียมว่าควรปฏิบัติอย่างไรเพราะไม่ได้รับการอบรม เช่นคนสามัญเดินบนลาดพระบาท.

เห็นแก่หน้า

หมายถึงก. ลำเอียงในบุคคล, มุ่งเฉพาะคน.

อันธพาล

หมายถึงน. คนเกะกะระราน. (ป.).

ลูกสมุน

หมายถึง(ปาก) น. บริวาร, คนอยู่ในบังคับ.

มิตภาณี

หมายถึงน. คนพูดพอประมาณ. (ป.).

ลาวก

หมายถึงน. คนเกี่ยวข้าว. (ป., ส.).

ไพร่พล

หมายถึงน. กำลังทหาร, กำลังคน.

มังส,มังส-,มังสะ,มางสะ

หมายถึงน. เนื้อของคนและสัตว์. (ป.).

ขาตะเกียบ

หมายถึงน. ขาคนที่ลีบเล็ก.

งัวเงีย

หมายถึงก. อาการที่คนแรกตื่นยังง่วงอยู่.