ผลการค้นหา

กาลเทศะ

หมายถึง[กาละ-] น. เวลาและสถานที่; ความควรไม่ควร. (ส.).

วันทย,วันทย-

หมายถึง[วันทะยะ-] ว. ควรไหว้, ควรนอบนบ. (ส.).

สาวไส้

หมายถึงก. นำความลับที่ไม่ควรเปิดเผยไปให้คนอื่นรู้, มักใช้ในทางไม่ดี.

คน

หมายถึงน. มนุษย์.

คน

หมายถึงก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ ให้เข้ากัน.

ซ่องเสพ

หมายถึงก. คบหากัน เช่น ควรซ่องเสพนักปราชญ์ อย่าซ่องเสพคนพาล; ร่วมประเวณี.

แบ่งสันปันส่วน

หมายถึงก. แบ่งให้ตามสัดตามส่วนที่ควรจะได้.

ลางเนื้อชอบลางยา

หมายถึงน. ยาอย่างเดียวกัน ถูกกับคนหนึ่ง แต่ไม่ถูกกับอีกคนหนึ่ง; (สำ) ของสิ่งเดียวกัน ถูกกับคนหนึ่ง แต่ไม่ถูกกับอีกคนหนึ่ง.

มโนธรรม

หมายถึงน. ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี, ความรู้สึกว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ.

เหลือเกิน

หมายถึงว. ยิ่งนัก, เกินควร, เต็มที.

อุจาด

หมายถึงว. น่าเกลียด, น่าอาย, อย่างที่ไม่ควรทำ.

อกัปปิย,อกัปปิย-,อกัปปิยะ

หมายถึง[อะกับปิยะ-] ว. ไม่ควร, ไม่เหมาะ. (ป.).