ผลการค้นหา

ปากมาก

หมายถึงว. ชอบพูดว่าคนอื่นซํ้า ๆ ซาก ๆ, พูดมาก, (ในทางช่างว่า ช่างติ), พูดขยายเรื่องเล็กน้อยให้มากออกไป.

ล้อเลียน

หมายถึงก. เอาอย่างเพื่อยั่วเย้าเล่น เช่น พูดทำเสียงล้อเลียนคนติดอ่างหรือคนพูดไม่ชัด แสดงกิริยาเดินขากะเผลกล้อเลียนคนขาเป๋.

คืนคำ

หมายถึงก. พูดว่าจะให้แล้วไม่ให้.

เวทย์

หมายถึงว. พึงรู้, ควรรู้. (ส.).

พูดสด

หมายถึงก. พูดโดยมิได้เตรียมมาก่อน.

ปิดหูปิดตา

หมายถึงก. ไม่ยอมรับรู้รับฟัง, ไม่ยอมให้รู้ให้เห็น.

พูดเป็นนัย

หมายถึง(สำ) ก. พูดอ้อม ๆ โดยไม่บอกเรื่องราวตรง ๆ.

พูดจา

หมายถึงก. พูด.

สอนพูด

หมายถึงว. เรียกเด็กที่เริ่มหัดพูดว่า เด็กสอนพูด.

พิชญ์

หมายถึงน. นักปราชญ์, คนมีความรู้สูง. (ส. วิชฺ).

เหลอหลา

หมายถึง[-หฺลา] ว. มีหน้าตาเซ่ออย่างคนงงไม่รู้เรื่อง.

ปัญญาชน

หมายถึงน. คนที่มีความรู้หรือความฉลาดอันเกิดแต่การเรียนมามาก.