ผลการค้นหา

ละครพูด

หมายถึงน. ละครแบบหนึ่ง รับอิทธิพลจากละครแบบยุโรป ตัวละครพูดบทของตนในการดำเนินเรื่อง อาจพูดเป็นถ้อยคำธรรมดา คำกลอน คำฉันท์ มีการจัดฉากและแต่งกายตามสมัยที่ปรากฏในเรื่อง เช่น ละครพูดเรื่องหัวใจนักรบ ละครพูดคำกลอนเรื่องพระร่วง ละครพูดคำฉันท์เรื่องมัทนะพาธา.

พูดเป็นต่อยหอย

หมายถึง(สำ) ก. พูดฉอด ๆ ไม่หยุดปาก.

ขี้ปาก

หมายถึงน. คำที่เอาอย่างเขามาพูด; คนสำหรับเขาล้อด่าว่าและติเตียน.

ลางเนื้อชอบลางยา

หมายถึงน. ยาอย่างเดียวกัน ถูกกับคนหนึ่ง แต่ไม่ถูกกับอีกคนหนึ่ง; (สำ) ของสิ่งเดียวกัน ถูกกับคนหนึ่ง แต่ไม่ถูกกับอีกคนหนึ่ง.

โอ้โลมปฏิโลม

หมายถึง(ปาก) ก. พูดเอาอกเอาใจ, พูดเกลี้ยกล่อม.

จีบปาก,จีบปากจีบคอ

หมายถึงก. พูดอย่างดัดจริต, พูดเชิงประจบประแจง.

ทะลุกลางปล้อง

หมายถึงก. พูดสอดขึ้นมาในเวลาที่เขากำลังพูดกันอยู่.

สับปลับ

หมายถึงว. กลับกลอกเชื่อไม่ได้ (มักใช้แก่กริยาพูด) เช่น พูดสับปลับ เขาเป็นคนสับปลับ, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ สับปลี้ เป็น สับปลี้สับปลับ.

มะกอกสามตะกร้าปาไม่ถูก

หมายถึง(สำ) ก. พูดจาตลบตะแลงพลิกแพลงไปมาจนจับคำพูดไม่ทัน. น. คนกลับกลอก.

ยืนคำ

หมายถึงก. ยืนยันคำพูดที่พูดไปแล้วโดยไม่เปลี่ยนแปลง.

กระเซ้า

หมายถึงก. พูดรบเร้า, พูดเย้าแหย่.

สะเงาะสะแงะ

หมายถึงว. เปะปะอย่างคนเมา เช่น เดินสะเงาะสะแงะ พูดจาสะเงาะสะแงะ.