ผลการค้นหา

รังเกียจ

หมายถึงก. เกลียดเพราะรู้สึกขยะแขยงหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.

รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง

หมายถึง(สำ) ก. ทำไม่ดีหรือทำผิดแล้วไม่รับผิด กลับโทษผู้อื่น, รำชั่วโทษพากย์ ก็ว่า.

ชังฆ,ชังฆ-

หมายถึง[ชังคะ-] (แบบ) น. ชงฆ์, แข้ง. (ป., ส.).

สยดแสยง

หมายถึงก. สยดโดยมีอาการขยะแขยงทั้งเกลียดทั้งกลัวตามมาด้วย.

ช้างตายทั้งตัวเอาใบบัวมาปิด

หมายถึง(สำ) น. ความชั่วหรือความผิดร้ายแรงที่คนรู้ทั่วกันแล้ว จะปิดอย่างไรก็ไม่มิด.

น้ำหน้า

หมายถึงน. หน้า (ใช้ในความแดกดัน รังเกียจ หรือดูหมิ่น เป็นต้น) เช่น นํ้าหน้าอย่างนี้ทำไม่สำเร็จดอก เกลียดนํ้าหน้า ชังนํ้าหน้า; (โบ; กลอน) นํ้าตา เช่น นํ้าหน้าไล้กำลูน. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).

ได้คิด

หมายถึงก. รู้สึกผิดชอบชั่วดี, กลับรู้สึกสำนึกตน, กลับคิดได้.

เลือดข้นกว่าน้ำ

หมายถึง(สำ) น. ญาติพี่น้องย่อมดีกว่าคนอื่น.

เอาดีเอาเด่น

หมายถึงก. พยายามทำตัวให้คนเห็นว่าตนดีเด่นกว่าเพื่อน.

เกินหน้าเกินตา

หมายถึงว. เกินกว่า เด่นกว่า หรือดีกว่าฐานะของตนเองหรือของคนอื่น.

เกินหน้า

หมายถึงว. เกินกว่า เด่นกว่า หรือดีกว่าฐานะของตนเองหรือของคนอื่น.

แสยะ

หมายถึง[สะแหฺยะ] ก. อาการของปากที่แบะออก แสดงให้รู้ว่า เกลียด เกลียดกลัว เยาะเย้ย หรือ ดูแคลน.