ผลการค้นหา

ทุบตี

หมายถึงก. ทำร้ายร่างกายด้วยการทุบ ตี เตะ ต่อย เป็นต้น.

มโหระทึก

หมายถึงน. กลองโลหะชนิดหนึ่ง ใช้ตีเป็นสัญญาณและประโคม.

ดุริย,ดุริย-,ดุริยะ

หมายถึงน. เครื่องดีดสีตีเป่า. (ป. ตุริย).

น่า

หมายถึงว. คำประกอบหน้ากริยา หมายความว่า ควร เช่น น่าจะทำอย่างนั้น น่าจะเป็นอย่างนี้; ชวนให้, ทำให้อยากจะ, เช่น น่ากิน น่ารัก.

ล่อมือ

หมายถึงว. ชวนให้หยิบฉวยหรือขโมย เช่น ตากผ้าไว้ข้างรั้วล่อมือขโมย.

กะอาม

หมายถึงน. กะอวม เช่น กะอามลั่นทมชวน ใจรื่น รมย์นา. (พงศ. เหนือ).

เห็นเขาขึ้นคานหาม เอามือประสานก้น

หมายถึง(สำ) ก. ทำเลียนแบบคนใหญ่คนโตหรือคนมั่งมีทั้ง ๆ ที่ตนไม่มีกำลังทรัพย์หรือความสามารถพอ, มีความหมายอย่างเดียวกับ เห็นช้างขี้ ขี้ตามช้าง.

บาดแผล

หมายถึงน. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะถูกตีฟันทิ่มแทงเป็นต้น.

เดียร,เดียระ

หมายถึง[เดียน, เดียระ] (แบบ) น. ฝั่ง. (ป., ส. ตีร).

ตีห่าง

หมายถึงก. ตีตัวออกหาก, ไม่คบหาสมาคมด้วยเหมือนเดิม.

ท้องเฟ้อ

หมายถึงว. อาการที่ลมในกระเพาะตีขึ้นเพราะอาหารไม่ย่อยและเป็นพิษ.

เบาไม้

หมายถึงว. ว่านอนสอนง่าย ไม่ค่อยถูกเฆี่ยนถูกตีนัก (ใช้แก่เด็ก).