ตัวกรองผลการค้นหา
ปาวกะ
หมายถึง[-วะกะ] (แบบ) น. ไฟ. (ป., ส.).
แปลน
หมายถึง[แปฺลน] น. แบบที่กะกำหนดไว้. (อ. plan).
พอเพียง
หมายถึงก. ได้เท่าที่กะไว้ เช่น ได้เท่านี้ก็พอเพียงแล้ว.
รับเวร
หมายถึงก. เข้ารอบผลัดกันรับหน้าที่ตามเวลาที่กะกันไว้.
เอกมัย
หมายถึง[เอกกะ-] ว. เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน, เป็นแบบเหมือนกัน.
ประกีรณกะ,ประเกียรณกะ
หมายถึง[ปฺระกีระนะกะ, ปฺระเกียนระนะกะ] ว. เรี่ยราย, เบ็ดเตล็ด, กระจาย, ระคนกัน, คละกัน. (ส. ปฺรกีรฺณก; ป. ปกิณฺณก).
อาปณกะ
หมายถึง[-นะกะ] น. พ่อค้า. (ป.).
เอกพจน์
หมายถึง[เอกกะ-] (ไว) น. คำที่กล่าวถึงสิ่งเดียว.
กลเหย
หมายถึง[กะละ-] (โบ) ก. ระเหย, ซ่านออก.
ขี้เทือก
หมายถึงน. ที่ดินที่ไถและคราดเป็นต้นแล้วทำให้เป็นโคลนเป็นตมเพื่อตกกล้า เช่น ทำขี้เทือกตกกล้า, เทือก ก็ว่า.
ใจเสาะ
หมายถึงว. มีใจขี้กลัวหรือร้องไห้ง่าย, มีใจอ่อนแอ.
กรีษ
หมายถึง[กะหฺรีด] (แบบ) น. คูถ, อุจจาระ, ขี้. (ส.; ป. กรีส).