ผลการค้นหา

ปริภุญช์

หมายถึง[ปะริพุน] ก. กิน. (ป., ส.).

หมดเกลี้ยง

หมายถึงว. ไม่มีเหลือ เช่น เด็กกินขนมจนหมดเกลี้ยง.

หม่ำ

หมายถึง(ปาก) ก. กิน (มักใช้แก่เด็กทารก).

ถุน

หมายถึง(ปาก) ก. กินหรือเสพพอแก้ขัด เช่น ถุนขี้ยา.

ท้องกาง

หมายถึงว. เรียกท้องที่กางออกมากกว่าปรกติเพราะกินเกินขนาด.

กินดาย

หมายถึงก. กินดะไปจนหมด (ใช้เฉพาะการเล่นหมากแยก).

ข้าวผอก

หมายถึงน. ข้าวห่อหรือข้าวที่บรรจุกระบอกไปกินกลางวัน.

อัพโพหาริก

หมายถึงว. ไม่ควรกล่าวอ้าง, ไม่ควรอ้างเป็นกฎเกณฑ์ คือ ไม่ควรนับว่าผิดวินัยหรือกฎหมาย เช่นผู้กินแกงซึ่งปรุงด้วยเหล้าบางอย่างเพื่อฆ่าคาวหรือชูรสการกินเหล้าในที่นี้เป็น อัพโพหาริก คือ ไม่ควรนับว่ากินเหล้า. (ป.).

กำลังกินกำลังนอน

หมายถึง(สำ) ว. อยู่ในวัยกินวัยนอน เช่น เด็กกำลังกินกำลังนอน.

ส่งกลิ่น

หมายถึงก. กระจายออกไปจนได้กลิ่น เช่น อาหารส่งกลิ่นหอมน่ากิน.

ผลับ

หมายถึง[ผฺลับ] ว. เร็ว; เสียงอย่างเสียงสุนัขกินนํ้าข้าว.

ซูด,ซูดซาด

หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงคนกระทำเมื่อเวลากินของเผ็ด.