ผลการค้นหา

พอเพียง

หมายถึงก. ได้เท่าที่กะไว้ เช่น ได้เท่านี้ก็พอเพียงแล้ว.

รับเวร

หมายถึงก. เข้ารอบผลัดกันรับหน้าที่ตามเวลาที่กะกันไว้.

เอกมัย

หมายถึง[เอกกะ-] ว. เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน, เป็นแบบเหมือนกัน.

ประกีรณกะ,ประเกียรณกะ

หมายถึง[ปฺระกีระนะกะ, ปฺระเกียนระนะกะ] ว. เรี่ยราย, เบ็ดเตล็ด, กระจาย, ระคนกัน, คละกัน. (ส. ปฺรกีรฺณก; ป. ปกิณฺณก).

อาปณกะ

หมายถึง[-นะกะ] น. พ่อค้า. (ป.).

เอกพจน์

หมายถึง[เอกกะ-] (ไว) น. คำที่กล่าวถึงสิ่งเดียว.

กลเหย

หมายถึง[กะละ-] (โบ) ก. ระเหย, ซ่านออก.

ล่อ

หมายถึงน. สัตว์พันทางที่เกิดจากการผสมระหว่างลากับม้า ใช้เป็นสัตว์ต่าง.

ปกติ

หมายถึง[ปะกะติ, ปกกะติ] ว. ธรรมดา, เป็นไปตามเคย, ไม่แปลกไปจากธรรมดา, ปรกติ ก็ว่า. (ป.; ส. ปฺรกฺฤติ).

มักฏกะ

หมายถึง[มักกะตะกะ] (แบบ) น. แมงมุม. (ป. มกฺกฏก; ส. มรฺกฏก).

สัลลาป,สัลลาป-

หมายถึง[สันลาปะ-] น. การพูดจากัน. (ป.; ส. สํลาป).

ลูกกะจ๊อก,ลูกกะโล่,ลูกจ๊อก

หมายถึง(ปาก) น. ผู้ที่อ่อนแอสู้ใครไม่ได้.