ค้นเจอ 311 รายการ

ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม

หมายถึง(สำ) ว. ยังเป็นเด็ก.

หึ่ง

หมายถึงว. อาการที่กลิ่นกระจายไป (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น เหม็นหึ่ง ได้กลิ่นหึ่งมาแต่ไกล.

เหม็นเปรี้ยว

หมายถึงว. มีกลิ่นเหม็นคล้ายอาหารบูด.

เสาวคันธ์

หมายถึงน. ของหอม, เครื่องหอม, กลิ่นหอม.

สุคนธรส,สุคันธรส

หมายถึงน. กลิ่นหอม, ของหอม, เครื่องหอม.

เสาวคนธ์

หมายถึงน. ของหอม, เครื่องหอม, กลิ่นหอม.

โฉ

หมายถึงก. ฟุ้งไป (ใช้แก่กลิ่นเหม็น).

สะไอ

หมายถึงน. กลิ่น (ใช้เฉพาะกลิ่นของสิ่งที่จวนจะบูด) เช่น แกงมีสะไอจวนจะบูดแล้ว, กระไอ ก็ว่า. ว. มีกลิ่นเหม็นแสดงว่าจวนจะบูด เช่น ข้าวเหม็นสะไอ, กระไอ ก็ว่า.

ผิดกลิ่น

หมายถึงว. แปลกไปจากกลิ่นที่คุ้นเคยและทำให้เกิดปฏิกิริยา.

ฆาน

หมายถึง[คาน] (แบบ) น. จมูก, ประสาทที่รับรู้กลิ่น. (ป.).

คลุ้ง

หมายถึง[คฺลุ้ง] ว. กระจาย เช่น ฝุ่นคลุ้ง ควันคลุ้ง; มีกลิ่นตลบ (มักใช้แก่กลิ่นเหม็น).

กระไอ

หมายถึงน. กลิ่น (ใช้เฉพาะกลิ่นของสิ่งที่จวนจะบูด) เช่น แกงมีกระไอจวนจะบูดแล้ว, สะไอ ก็ว่า. ว. มีกลิ่นเหม็นแสดงว่าจวนจะบูด เช่น ข้าวเหม็นกระไอ, สะไอ ก็ว่า.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ