ผลการค้นหา

ปากไปล่

หมายถึงน. ชื่อชามชนิดหนึ่ง ก้นเล็กปากบานอย่างรูปงอบหงาย.

มินหม้อ

หมายถึงน. เขม่าดำที่ติดก้นหม้อ, มักพูดเพี้ยนเป็น ดินหม้อ ก็มี.

ฟี่,ฟี้

หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงลมรั่วออกจากที่อัดลมไว้ เช่น เสียงปล่อยลมดังฟี้ นอนกรนฟี้.

กระทะ

หมายถึงน. ภาชนะก้นตื้นปากผาย ใช้สำหรับหุงต้มเป็นต้น.

ตูด

หมายถึงน. รูก้น. ว. นูนขึ้น, สูงขึ้น, เช่น เนื้อตูดขึ้นมา; ยื่นออกไป เช่น ปากตูด.

ท้ายสังข์

หมายถึงน. ท้ายสุดของปืนใหญ่แบบไทย มีลักษณะงอนคล้ายก้นของหอยสังข์.

ตุ่ม

หมายถึงน. ภาชนะสำหรับขังหรือใส่นํ้า ก้นสอบ ปากแคบกว่าโอ่ง.

จากหลบ

หมายถึงน. ตับจากทำเป็นคู่ใช้ปิดหลังคาที่ตรงสันหลังคาให้มิดเพื่อไม่ให้ฝนรั่วได้.

นั่งคุกเข่า

หมายถึงก. นั่งโดยวิธีย่อเข่าลงให้ติดพื้น แล้วหย่อนก้นลงบนส้นเท้า.

กระบาย

หมายถึงน. ภาชนะสานรูปคล้ายกระบุงแต่มีขนาดเล็กกว่า ปากกลม ก้นสี่เหลี่ยม.

นอนก้น

หมายถึงก. อาการที่ผงหรือตะกอนเป็นต้นในของเหลวตกลงไปอยู่ก้นที่รองรับของเหลวนั้น เช่น ตะกอนนอนก้น.

เหล็กใน

หมายถึงน. เดือยแหลมที่มีในก้นหรือปลายหางสัตว์บางชนิด มีผึ้ง แมงป่อง เป็นต้น.