ผลการค้นหา

เถาะ

หมายถึงน. ชื่อปีที่ ๔ ของรอบปีนักษัตร มีกระต่ายเป็นเครื่องหมาย.

วนจร,วนจรก

หมายถึง[วะนะจอน, วะนะจะรก] น. คนเที่ยวป่า, พรานป่า. ก. เที่ยวไปในป่า. (ป., ส.).

ระนัม

หมายถึงน. ป่ารกฉำแฉะ, ระนาม ก็ว่า.

ป่าเบญจพรรณ

หมายถึงน. ป่าที่มีไม้หลายพรรณคละกัน.

ดงดึก

หมายถึงน. ป่าลึกเข้าไปไกล.

ปุลินท์

หมายถึงน. ชาวป่าชาวเขา. (ส.).

หักร้างถางพง

หมายถึงก. ฟันป่าพงลงให้เตียน.

วน,วน-,วน-

หมายถึง[วะนะ-] น. ป่าไม้, ดง. (ป.; ส. วนสฺ ว่า ป่า; นํ้า).

เกี่ยวแฝกมุงป่า

หมายถึง(สำ) ก. ทำอะไรเกินกำลังความสามารถของตัว.

ทาย

หมายถึงน. ป่า. (ป.; ส. ทาว).

ไม้ล้มขอนนอนไพร

หมายถึงน. ไม้ในป่าที่ล้มตายเอง.

พนอง

หมายถึง[พะ-] น. ป่า. (ข. พฺนง).