ผลการค้นหา

ต้นเพลิง

หมายถึงน. คนหรือสิ่งที่เป็นเหตุทำให้เกิดไฟไหม้; ผู้ที่จุดไฟเผาศพคนแรก.

ชุด

หมายถึงน. ด้ายหรือนุ่นเป็นต้นสำหรับเป็นเชื้อให้ไฟติดในเวลาตีหินเหล็กไฟเป็นต้น.

เผาจริง

หมายถึง(ปาก) ก. จุดไฟเผาศพ, นำดอกไม้จันทน์ ธูป เทียนใส่ในไฟเผาศพ.

บ้าบิ่น

หมายถึงน. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเหนียวผสมกับมะพร้าวและนํ้าตาลทราย ผิงไฟล่างไฟบน.

ผิง

หมายถึงก. ทำให้ร่างกายอบอุ่นด้วยวิธีอังไฟ เรียกว่า ผิงไฟ, ทำให้ร่างกายอบอุ่นด้วยแดด เรียกว่า ผิงแดด; ทำให้สุกด้วยไฟล่างไฟบน เช่น ผิงขนมกลีบลำดวน. น. ชื่อขนมอย่างหนึ่ง ทำด้วยแป้ง ไข่ นํ้าตาลทราย มีรูปแบน ๆ คล้ายไข่แมงมุม อบให้สุกด้วยไฟล่างไฟบนเรียกว่า ขนมผิง.

หุต,หุต-

หมายถึง[หุตะ-] น. การบูชา, การบูชาไฟ. (ป., ส.).

โหม

หมายถึง[โหมฺ] ก. ระดม เช่น โหมกำลัง โหมไฟ.

อัจจิมา

หมายถึงน. ไฟ. ว. มีแสง, สว่าง, รุ่งเรือง. (ป.).

ลามเลีย

หมายถึงก. อาการที่เปลวไฟแลบลามไปที่อื่น.

ลุกลาม

หมายถึงก. แผ่กว้างออกไปโดยเร็ว เช่น ไฟลุกลามไปอย่างรวดเร็ว.

เตาไฟ

หมายถึงน. ที่สำหรับก่อไฟหุงต้มอาหาร.

ศานติโหม

หมายถึงน. การบูชาไฟเพื่อกำจัดเสนียดจัญไร. (ส.).