ผลการค้นหา

สยาม,สยาม-

หมายถึง[สะหฺยาม, สะหฺยามมะ-] น. ชื่อเรียกประเทศไทยในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ต่อมาได้เปลี่ยนชื่อเป็นประเทศไทยเมื่อวันที่ ๒๔ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๘๒; ของประเทศไทย.

สร,สร-,สร-

หมายถึง[สฺระ-] คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น, คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น สรนุก.

สวนีย,สวนีย-

หมายถึง[สะวะนียะ-] น. คำที่น่าฟัง, คำไพเราะ. (ป.; ส. ศฺรวณีย).

สัต,สัต,สัต-,สัต-

หมายถึง[สัด, สัดตะ-] ว. ดี, งาม; น่านับถือ. (ส.).

สัตถ,สัตถ-,สัตถ-

หมายถึง[สัดถะ-] (แบบ) น. คัมภีร์, ตำรา. (ป.; ส. ศาสฺตฺร).

สัตถ,สัตถ-,สัตถ-

หมายถึง(แบบ) น. อาวุธ, มีด, หอก. (ป.; ส. ศสฺตฺร).

สัปด,สัปด-

หมายถึง[สับดะ-] ว. เจ็ด. (ส. สปฺต; ป. สตฺต).

สาร,สาร-,สาร-

หมายถึง[สาระ-] คำประกอบหน้าคำ แปลว่า ทั้งหมด, ทั้งสิ้น, ทุก, เช่น สารทิศ ว่า ทุกทิศ, สารทุกข์ ว่า ทุกข์ทั้งหมด, สารเลว ว่า เลวทั้งสิ้น. (เลือนมาจาก สรฺว ในสันสกฤต เช่น สรฺวงฺค เป็น สารพางค์ หรือ สรรพางค์).

สาหัตถ,สาหัตถ-,สาหัตถิก,สาหัตถิก-

หมายถึง[-ถะ-, -ถิกะ-] ว. ที่ทำด้วยมือของตนเอง. (ป.).

สิงหลก,สิงหลก-

หมายถึง[-หะละกะ-] น. ชาวสิงหล. ว. เกี่ยวกับเกาะสิงหล. (ส. สึหลก; ป. สีหลก).

สุต,สุต-,สุต-

หมายถึง[สุตะ-, สุดตะ-] ก. ได้ยิน, ได้ฟังแล้ว.

สุวรรณ,สุวรรณ-

หมายถึง[-วัน, -วันนะ-] น. ทอง. (ส. สุวรฺณ; ป. สุวณฺณ).