ผลการค้นหา

สันทิส

หมายถึง[-ทิด] ก. สนทิศ. (ส. สํ + ทิศ).

ภิทะ,ภินท,ภินท-,ภินท์

หมายถึง[พินทะ-] ก. แตก, ทำลาย. (ป., ส.).

ราต

หมายถึงก. ให้มาแล้ว เช่น ธรรมราต ว่า พระธรรมให้มา. (ส.).

ประมุท

หมายถึง[ปฺระมุด] ก. บันเทิง, ยินดี. (ส.).

อาพัทธ์

หมายถึงก. ผูกพัน, ติดพัน, เกี่ยวพัน. (ป., ส.).

โฆษิต

หมายถึงก. กึกก้อง, ป่าวร้อง. (ส.; ป. โฆสิต).

กริตย,กริตย-

หมายถึง[กฺริดตะยะ-] (โบ; กลอน) ก. ทำ เช่น พระบาทสญไชยก็ชำระกริตยภิษิตสรรพางค์. (ม. คำหลวง มหาราช). (ส. กฺฤตฺย).

อาคันตุก,อาคันตุก-,อาคันตุกะ

หมายถึง[อาคันตุกะ-] น. แขกผู้มาหา. (ป., ส.).

อุษณีษ์

หมายถึงน. มงกุฎ; กรอบหน้า. (ส.; ป. อุณฺหีส).

อธิก,อธิก-

หมายถึง[อะทิกะ-, อะทิกกะ-] ว. ยิ่ง, เกิน, มาก, เพิ่ม, เลิศ, ใช้ว่า อธึก ก็มี. (ป., ส.).

วนาวาส

หมายถึงน. ที่อยู่ในป่า. (ส.).

วิษัย

หมายถึงน. วิสัย. (ส.).