ผลการค้นหา

ตะแหลนแป๋น

หมายถึง[-แหฺลน-] ว. ใช้ประกอบคำ แบน หมายความว่า แบนผิดส่วน.

ท้วน

หมายถึงว. อ้วนแข็งแรง, ใช้พูดประกอบกับคำ อ้วน เป็น อ้วนท้วน.

เงื่อน

หมายถึงว. เหมือน เช่น เขี้ยวโง้งเงื่อนงาคชกรรม. (คำพากย์).

วธ,วธ-

หมายถึง[วะทะ-] ก. ฆ่า. (ป., ส.).

สว,สว-

หมายถึง[สะวะ-] น. ของตนเอง. (ส.; ป. สก).

ภูว,ภูว-

หมายถึง[พูวะ-] น. แผ่นดิน. (ส. ภุว).

ชว,ชว-

หมายถึง[ชะวะ-] (แบบ) ว. เร็ว, (มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส) เช่น ชวการ ชวกิจ ชวเลข, แผลงเป็น เชาว์ ก็มี.

รับสัมผัส

หมายถึงก. เรียกคำใดคำหนึ่งของวรรคหลังแห่งคำประพันธ์ที่คล้องจองกับคำส่งสัมผัสในวรรคหน้าว่า คำรับสัมผัส.

คำเป็น

หมายถึงน. คำสระยาวที่ไม่มีตัวสะกด และคำในมาตรา กง กน กม เกย เกอว.

ผ่าเผย

หมายถึงว. องอาจ, มักใช้เข้าคู่กับคำ สง่า เป็น สง่าผ่าเผย.

หน็อยแน่

หมายถึงว. คำที่เปล่งออกมาเมื่อไม่พอใจหรือผิดหวัง เช่น หน็อยแน่ ! ทำผิดแล้วยังจะอวดดีอีก.

อ้าว

หมายถึงว. ร้อนระงม, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ อบ เป็น อบอ้าว.