ผลการค้นหา

หน้าเซ่อ

หมายถึงว. อาการที่วางหน้าไม่รู้ไม่ชี้หรือทำเป็นไม่รู้เรื่อง เช่น ตีหน้าเซ่อ.

หน้าเดิม

หมายถึงว. ที่เคยเห็นหรือรู้จักกันมาเป็นเวลานานจนคุ้นตา เช่น งานนี้มีแต่คนหน้าเดิม, หน้าเก่า ก็ว่า.

หน้าบอกบุญไม่รับ

หมายถึงว. มีสีหน้าบึ้งตึง เช่น เขาผิดหวังอะไรมา ทำหน้าบอกบุญไม่รับ.

หน้าเริด

หมายถึงว. อาการที่แสดงหน้าตาตื่น (ใช้แก่กริยาวิ่ง) เช่น เห็นแม่มาแต่ไกลก็วิ่งหน้าเริดเข้าไปหา, หน้าตั้ง ก็ว่า.

หน้าวอก

หมายถึงน. หน้าของคนที่ผัดแป้งจนขาวเกินไป.

หน้าแหง

หมายถึง[-แหฺง] น. หน้าแสดงความเก้อหรือจนปัญญา.

หนีหน้า

หมายถึงก. หลบไม่ยอมให้พบหน้า.

หันหน้า

หมายถึง(สำ) ก. พึ่งพาอาศัย เช่น ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร.

ปาดหน้า

หมายถึงก. แซงตัดหน้า ในคำว่า ขับรถปาดหน้า.

ไม่พูดพร่ำทำเพลง

หมายถึง(สำ) ว. ไม่รอให้ชักช้า, ทันทีทันใด.

ปีหน้าฟ้าใหม่

หมายถึงน. ปีหน้า, เวลาข้างหน้า.

ตราหน้า

หมายถึงก. หมายหน้าไว้; หยามหน้า, สบประมาท.